سر هیچ کس برای شورش و انقلاب درد نمی کند، همە می خواهند از راە های مسالمت آمیز و بە دور از خشونت بە حق و حقوق طبیعی شآن برسند و در صلح و آرامش زندگی و کار کنند. اما زمانی کە کار بە بن بست می کشد و مقصر حاضر بە عقب نشینی نمی شود بە ناگریز کار بە شورش و انقلاب می کشد. بن بست میان حکومت و کارگران یا باید با عقب نشینی حکومت و کارفرمایان بشکند و یا با شورش و انقلاب!

 

---

 

 

 

بعد از بن بست، شورش و انقلاب می آیند!

صادق کار

اعتراضات و اعتصابات کارگری همچنان در حال گسترش هستند. دلیل عمدە گسترش اعتصابات عدم پاسخگویی کارفرمایان و دولتمردان بە مطالبات کارگران است. مطالباتی کە از کمی دستمزد و پرداخت نکردن منظم و بە موقع آنها تا نداشتن امنیت شغلی، بیکاری، محرومیت از قانون کار و حقوق سندیکایی را در بر می گیرد و زیر پا گذاشتە شدن شان کارگران را بە فقر و گرسنگی کشاندە است.

نمونە در این خصوص کم نیستند، دە ها مورد را کە تنها در یکی دوماە اخیر رخ دادەاند می توان برشمرد. اعتصاب در هپکو، آذرآب، هفت تپە، حفاری شمال، فاز ٢ پالایشگاە آبادان، فولادین آمل… تازە ترین نمونەهای اعتراضاتی هستند کە بە خاطر جواب نگرفتن بیشترشان همچنان ادامە دارند. اکنون بە واقع با یک بن بست در مناسبات کارگر و کارفرما مواجەایم. کە اگر چارەای برای آن اندیشیدە نشود لاجرم بە سوی شورش و انقلاب سمتگیری می کند.

اعتراضات البتە محدود بە کارگران نیست، معلمان، پرستاران، رانندگان، بازنشستگان و دیگر گروە های مزد بگیر نیز در وضعیت مشابەای قرار دارند و اعتراض در میان آنها گستردە است. اعتراضات آنان نیز مانند کارگران با دولت و کارفرمایان در بن بست قرار دارد.

تازە ترین نمونە آن کە دولت بجای مذاکرە و رسیدگی بە خواستەهای معترضین ماموران سرکوب را بە مصاف شان فرستاد، تجمع ١٩ آبان بازنشستگان عضو صندوق های بازنشستگی مختلف از سراسر کشور بود کە قرار بود در مقابل مجلس تجمع داشتە باشند. قبل از آن نیز بازنشستگان چندین مرتبە مبادرت بە تظاهرات و تجمع های اعتراضی کردە بودند، ولی پاسخی از دولت نگرفتە بودند.

دولت و کارفرمایان بجای رسیدگی بە خواستە های کارگران و مزدبگیران، تلاش می کنند، با اخراج، بازداشت و سرکوب و تهدید اعتصابیون و معترضین آنها را از اعتصاب و اعتراض کردن مایوس کنند و خواستە هایشان را بی پاسخ بگذارند. اخیرا نیز با اعمال سانسور خبری سعی دارند از رسیدن صدای این اعتراضات بە گوش مردم جلوگیری کنند کە مبادا موجب برافروختە شدن خشم مردم و حمایت و همبستگی مردم از معترضین شود. از رسانە های داخلی خواستە شدە کە گزارشی در مورد اعتراضات منتشر نکنند. حتا خبرگزار “ایلنا” نیز کە بعضی از اخبار اعتراضات را منتشر میکند، اخیرا بە ندرت از کلمە اعتصاب و اعتراض استفادە می کند و بجای آن از کلماتی چون “انتقاد، گلە و میگویند…” بهرە می گیرد. بە این هم بسندە نشدە، در همین هفتە سندیکای شرکت واحد، خبر از گرفتن تعهد اجباری از رانندگان داد. طبق این تعهد نامە کە توسط حراست تهیە شدە، رانندگان حق ندارند بدون اجازە حراست با رسانە ها صحبت کنند. منظور ظاهرا رسانە های خارج کشور است، ولی در واقع تعهد رسانە های داخلی را هم شامل می شود. دامنە این تعهد گرفتن ها بە احتمال زیاد بە میان سایر کارگران امتداد پیدا خواهد کرد.

این اقدامات نشان می دهد کە خود دولتمردان نیز می دانند کە در بن بست قرار دارند. از گسترش اعتراضات نگران اند، اما نمی توانند جلوی آنرا بگیرند. آنها نگران بازتاب اخبار این اعتراضات در میان بقیە کارگران و سایر گروە های اجتماعی ناراضی هستند. به همین جهت با سانسور می خواهند مانع بازتاب اخبار اعتراضات و سرکوب آنها شوند.

روز گذشتە خبرگزاری “ایلنا” در گزارش کوتاهی خبر از تجمع کارگران اعتصابی هفت تپە در محل بازار شهر شوش داد. علت این عمل را یکی از کارگران بی توجهی کارفرما و مسئولین بە خواستە های کارگران خواند. کارگر دیگری با اشارە بە بی پاسخ ماندن اعتصاب ٣٣ روزە گذشتە، گفت: ” در صورتی ‌که به درخواست‌های به حق ما پاسخ مثبت داده نشود، اعتراضات ادامه خواهد داشت”. این آشکارترین نمونە بن بست است. کارگران هفت تپە رکوددار اعتصابات کارگری در سالهای اخیر هستند، با این وصف هنوز خواستە هایشان پاسخ درخور نگرفتەاند، اما آنها می خواهند بە اعتصاب شان ادامە دهند.

بازنشستگان کە تجمع شان مقابل مجلس مورد هجوم نیروهای سرکوب قرار گرفت نیز گفتند : تا حق خود نگیریم آرام نمی نشینیم”، تا زمانی کە زیر خط فقریم، مطالبە گر خواهیم ماند. و اینها تنها نیستند، حرف همە آنهایی کە اعتراض و اعتصاب می کنند همین است. زحمتکشان نمی توانند از خواستە هایشان کوتاە بیایند چون جایی برای کوتاە آمدن باقی نماندە و در مرز گرسنگی هستند. فقط ابلهان هستند کە تصور می کنند با سرکوب و سانسور و امتناع می توانند انسانهای گرسنە را وادار بە تسلیم کنند. سر هیچ کس برای شورش و انقلاب درد نمی کند، همە می خواهند از راە های مسالمت آمیز و بە دور از خشونت بە حق و حقوق طبیعی شآن برسند و در صلح و آرامش زندگی و کار کنند. اما زمانی کە کار بە بن بست می کشد و مقصر حاضر بە عقب نشینی نمی شود بە ناگریز کار بە شورش و انقلاب می کشد. بن بست میان حکومت و کارگران یا باید با عقب نشینی حکومت و کارفرمایان بشکند و یا با شورش و انقلاب!

مسبب وضعیت اسفبار کنونی کشور مردم معترض و بە تنگ آمدە نیستند، حکومت است کە نە می تواند کشور را بە درستی ادارە کند و نە حاضر بە سپردن مسالمت آمیز قدرت بە مردم است. با این همە یک حکومت نالایق و ستمگر با هیچ وسیلەای برای مدت طولانی نمی تواند با زور و سانسور دوام بیاورد. همانطور کە کشتار صدها تن از مردم عراق نتوانستە و نمی تواند مانع ادامە جنبش آنها شود.

 

منبع: به پیش
https://www.bepish.org

---