به رغم آنکه اعضای “حزب چپ ایران (فداییان خلق)” و از جمله مسوول کارگری آن پس از آنکه بیانیه اعتراضی را امضا کرده اند به یکباره به صرافت می افتند که مبادا در این آشفته بازارِ کرونایی این بیانیه، کاری صورت ندهد و اعتراض عقیم بماند و با توجه به اینکه تعدادی از متحدین تازه بازیافته حزبِ کمونیست _ کارگری علیه این بیانیه  موضع گرفته‌اند؛ ترجیح می‌دهند امضای خود را پس بگیرند.

 

 

---

 

ناباوری به مبارزه آگاهانه‌ی طبقاتی؛ پوپولیسم می آفریند!

حسین اکبری

جمعه شب دوازدهم اردیبهشت ۱۳۹۹ طی یک برنامه تلگرامی پرسش و پاسخ، مسوول کارگری “حزب چپ ایران (فداییان خلق)” پیرامون دو موضوع تشکل های کارگری و حداقل دستمزد مصوب در شورای عالی کار به توضیح مواضع این حزب پرداخت. گرچه بنظر می‌رسید که ایشان علی القاعده باید به اعتبار نمایندگی یک حزب سیاسی، حتی اگر تنها بر اساس داده های ژورنالیستی میخواهد اظهار نظر کند، باید جز مستند گویی روش دیگری را انتخاب نکند! اما گفتگوهای وی نشان داد که چنین پایبندی به مستند گویی و پرهیز از هرگونه توهم زایی در دستور کار نماینده “حزب چپ” قرار ندارد و نامبرده گویا به قصد مصلحت گرایی سیاسی تنها برای جذب مخاطب به سود حزب خود با انبانی از واژه های تردیدآمیز و غیر قطعی و وهم آلود و حتی بدون زحمت روخوانی از بیانیه معترضان به مصوبه حداقل دستمزد از سوی شورای عالی کار، تنظیم کنندگان بیانیه را به فریب کارگران، اختلاف اندازی بین تشکل های مستقل، توهین بزرگی به کارگران زندانی، و تقلیل  ارزش کارگران زندانی به ارزش شوراهای اسلامی کار محکوم کرد.

نماینده “حزب چپ” که ظاهرا خود نیز از امضا کنندگان این بیانیه بوده است. بیش از شش هزار امضا کننده بیانیه را عوامل خانه کارگر و نتیجه این اعتراض را به سود خانه کارگر و دولت اعلام کرد و صادرکنندگان بیانیه را دنباله روی از یک تشکیلات حکومتی دانست.
مسوول کارگری “حزب چپ” انتشار تحلیل‌های طبقاتی که در توضیح تاثیر مبارزات عمومی کارگران بر تشکل‌های رسمی موجب ایجاد رادیکالیزم در برخی نمایندگان شوراها می‌شود را با این حکم لایتغیر که آنها تشکل های بفرموده هستند! توجیهه تئوریک برای این دنباله روی دانست و این گونه تحلیل ها را با «شرط بندی روی اسب مرده» قیاس کرد و کوشید تا با خلط موضوع بین یک تحلیل طبقاتی و برداشت نادرست و غرض ورزانه خود از بیانیه اعتراضی، اقدام معترضان را توهم افکنی در مورد نمایندگانی که مصوبه را امضا نکرده‌اند و ستایش از شوراهای خانه کارگر نشان دهد.
*قابل ذکر است که تمامی اظهارات نامبرده در فایل صوتی منتشر شده وجود دارد.

اینکه چرا “حزب چپ” چنین روشی را برای برخورد با این موضوع پی‌گرفته است، می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که اعم آن دلایل عبارتندد از:
–  حزب چپ ایران (فدائیان خلق) هیچگونه جهان بینی مشخصی ندارد. بهمین خاطر:

1. هیچ گونه تحلیل طبقاتی عمیق را برنمی تابد و به مسایل از زاویه سوسیال دمکراسی آنهم نوعی که نماینده و مسوول کارگروه کارگری این حزب ارایه می‌داد، توجه دارد. غایت آرمان حزب چپ نمونه های سوئد و نروژ و کشورهای حوزه اسکاندیناوی است.
2. حزب چپ به دلیل گرایشات سوسیال دموکراتیک‌اش تنها پروژه سیاسی را دنبال می‌کند و طبیعی است که کارگران را از شناخت و توانمندی‌های نظری به بهانه توجیهه تئوریک باز دارد. برای حزب چپ آگاهی کارگران به معنای عمیق شدن بیشتر در مواضع سرمایه داری است و در حالیکه احتمال برافتادن نظام سیاسی ایران با بحران های همه جانبه اش زیاد است؛ این عمق شناخت در حال حاضر کمتر از پروؤه سیاسی حزب اهمیت دارد.
3. از نظر حزب چپ وقتی قرار است کارگران در آینده با تکیه به مبارزات اتحادیه‌ای، فرمول‌های کشورهای مطلوب این حزب را پی گیرند، پس بهتر است برای گذار از وضع موجود، حدالمقدور به نیروی هیجانی کارگران توجه داشت و دانش و معرفت کارگری الویت چندانی ندارد. چون آنچه را که مورد نظر حزب چپ است و توسط نماینده اش بیان می‌شود یعنی امکان، زمینه و نیروی لازم برای ایجاد سندیکاهای کارگری کاملا وجود دارد. پس برای تدارک نیرو نیاز به توجیهات سیاسی است نه تئوری چگونگی بیداری طبقاتی که خطر اتوریته ناپذیری را افزایش خواهد داد؛ به این ترتیب کارگران باید با تهییج هرچه بیشتر به سوی حزب و اهداف سیاسی اش جلب و جذب شوند! “حزب چپ”در چنین شرایطی آیا بهتر نیست آنچه  که این روز ها به نام «پوپولیسم چپ» رونمایی شده است را تجربه کند؟

بدین ترتیب به رغم آنکه اعضای حزب و از جمله مسوول کارگری آن پس از آنکه بیانیه اعتراضی را امضا کرده اند به یکباره به صرافت می افتند که مبادا در این آشفته بازارِ کرونایی این بیانیه، کاری صورت ندهد و اعتراض عقیم بماند و با توجه به اینکه تعدادی از متحدین تازه بازیافته حزبِ کمونیست _ کارگری علیه این بیانیه  موضع گرفته‌اند؛ ترجیح می‌دهند امضای خود را پس بگیرند. چرا که می‌شود بی هیچ مدرک و نشانه ای اعلام کرد «فعالان کارگری در دنباله روی از سیاست خانه کارگر کشیده شده اند.!!» با توجه به نارضایتی موجود در بین کارگرانی که نماینده حزبِ چپ آنها را آگاه ترین کارگران در منطقه می‌داند! به بهانه دفاع از تشکل های موجود که به این ترتیب شدیدا استعداد جذب آنان و امکان استفاده ابزاری برای اهداف سیاسی از آنان فراهم است، روی آوَرَد و آن دسته از زندانیان کارگر و معلم را نیز با دفاع آتشین و تاثیر گذار جذب سیاست ‌های خود کند تا از این مرحله که احتمال زیانش بیش از سود آنست، به سلامت بگذرد. این است مصداق بارز پوپولیست نوپدید چپ استحاله شده!

متاسفانه حزب چپ در اولین آزمون خود در ارزیابی یک اعتراض، فرصت طلب ظاهر شد و هزاران کارگر امضا کننده را از عمال خانه کارگر ارزیابی کرد و همچنین فعالان کارگری را که سال ها بی مزد و منت و صرفا برای پایبندی به منافع کارگران پای در میدان عمل داشته اند؛ فریب خورده خانه کارگر و به تبع آن دولت نئولیبرال معرفی کرد و با مصلحت گرایی شتاب آلودی چنان دست پاچه به محکومیت بیانیه و تهیه کنندگانش مهر سیاسی کاری زد که فراموش کرد: حال این خیل عظیم کارگران را برای دفاع از منافع خودش چه باید گفت؟ راستی آقایان حزب چپ ایران! چه میگویید؟

——–

 

منبع: وبلاگ کار در ایران
https://kargareirani.blogsky.com

 

---