کانون نویسندگان ایران از مردم آزادیخواه و تشکل‌های مستقل و نهادهای همسو در سراسر جهان می‌خواهد که صدای زندانیان سیاسی، بازداشت‌شدگان اخیر و جنبش آزادیخواهی مردم ایران باشند.

---

بیانیه کانون نویسندگان ایران

آزادی زندانیان سیاسی و بازداشت‌شدگان جنبش آزادی‌خواهی مردم باید به خواستی همگانی بدل شود

بیش از چهل روز از آغاز جنبش آزادی‌خواهی مردم ایران می‌گذرد. بیش از چهل روز است که خیابان‌ها و دانشگاه‌ها و مدارس به صحنه‌ی رویارویی حاکمیت با معترضان و آزادی‌خواهان بدل شده است. در این مدت حاکمیت بسیاری را کشته، بسیاری دیگر را در خیابان، خانه، مدرسه، دانشگاه و محل کار ربوده و همه‌ی امکانات خود را برای ارعاب و تحریف افکار عمومی به کار بسته است. بیش از چهل روز است که فضای مجازی، همچون خیابان، بازتاب سرکوب حکومتی و نیز مبارزه و مقاومت مردمی است.

حاکمیت حتی از تمرکز افکار عمومی بر جنبش آزادی‌خواهی نیز برای سرکوب بیشتر بهره برده، شیوه‌های نخ‌نما شده‌ی همیشگی‌اش را به کار انداخته و در این روزهای پرالتهاب در بیدادگاه‌های خود فعالان صنفی و دادخواهان را به زندان‌های درازمدت محکوم کرده است. «دادگاه» دو تن از اعضای سندیکای شرکت واحد، رضا شهابی و حسن سعیدی، در غیاب آنها تشکیل شد و هر یک را به ۶ سال حبس تعزیری و دو سال ممنوعیتِ سکونت در تهران و استان‌های هم‌جوار، فعالیت در شبکه‌های مجازی، عضویت در احزاب و خروج از کشور محکوم کرد. از اعضای کانون صنفی معلمان نیز، رسول بداقی به ۵ سال و شش ماه، جعفر ابراهیمی به ۵ سال و محمد حبیبی به ۴ سال و ۶ ماه حبس محکوم شدند. در این میان، نخستین جلسه‌ی دادگاه کیوان مهتدی، نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران نیز برگزار شد. حکومت با جرم‌انگاری ارتباط با تشکل‌های همسو این شش تن و نیز دو فعال سندیکایی فرانسوی را بازداشت کرد و با پخش مستندی جعلی و نیز گرفتن اعتراف اجباری از فعالان سندیکایی فرانسوی کوشید افکار عمومی را در راستای هدف‌های خود دستکاری کند، و حال آنکه این افراد از اردیبهشت ماه تا کنون در بازداشت موقت به سر برده و روزهای متمادی تحت بازجویی بوده‌اند. در روزهای گذشته نیز خبر رسید عباس دریس، از بازداشت‌شدگان آبان ۱۳۹۸ در «جراحی» ماهشهر، به اعدام و ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، به ۶ سال زندان محکوم شده‌اند. احتمال می‌رود که احکامی از این دست در انتظار سایر بازداشت‌شدگان پیش از قتل مهسا امینی باشد.

همزمان با صدور این احکام، تشکیل «دادگاه» معترضان اخیر نیز پشت درهای بسته آغاز شده و چند تن از آنان، محمد بروغنی، سعید شیرازی، سامان صیدی، محمد قبادلو، محسن رضازاده قراقلو، ابوالفضل مهری حسن حاجی‌لو و منوچهر مهمان‌نواز، با اتهام مرگ‌بار «محاربه» یا «افساد فی‌الارض» مواجه شده‌اند. سیاست ارعاب و سرکوب زندانیان و بازداشت‌شدگان، که چهره‌ی کریه خود را در ضرب و جرح زندانیان در حین و پس از آتش‌سوزی زندان اوین و سپس پراکندن زندانیان در زندان‌های دیگر به نمایش گذاشته بود، اکنون در حکم‌های صادره برای فعالان و دادخواهان و بازداشت‌شدگان جنبش اخیر به تمامی آشکار شده است. بی‌گمان سرکوب بازداشت‌شدگان به خیال ارعاب معترضان، مردم آزادیخواه را از طلب آزادی بازنخواهد داشت؛ مردمی که آزادی بیان را به بهای خون در خیابان بازیافته‌اند. با این همه امید است که خواست آزادی زندانیان سیاسی به یکی از خواست‌های اصلی جنبش آزادی‌خواهی مردم ایران بدل شود.

کانون نویسندگان ایران از مردم آزادیخواه و تشکل‌های مستقل و نهادهای همسو در سراسر جهان می‌خواهد که صدای زندانیان سیاسی، بازداشت‌شدگان اخیر و جنبش آزادیخواهی مردم ایران باشند.

کانون نویسندگان ایران
۱۱ آبان ۱۴۰۱

---