علیرغم دوران طولانی مبارزات پرستاران و کادر درمانی، آنچه به بی سرانجامی موقعیت این بخش جنبش کارگری می انجامد، نداشتن تشکلی مستقل است تا بتواند وجوه مطالباتی و خواسته های پرستاران و کادر درمانی را پیگیری نماید.

 

---

 

 

پرستاران، مدافعان سلامت جامعه را دریابیم! (بخش اول)

امیرجواهری لنگرودی

پرستاران یار و یاور بیماران همه ی آحاد جامعه، امروز به حمایت همه ی جنبش مطالباتی نیاز دارند! حرفه ی پرستاری در ایران جزء مشاغل سخت و زیان آور شمرده می شود. علیرغم دوران طولانی مبارزات پرستاران و کادر درمانی، آنچه به بی سرانجامی موقعیت این بخش جنبش کارگری می انجامد، نداشتن تشکلی مستقل است تا بتواند وجوه مطالباتی و خواسته های پرستاران و کادر درمانی را پیگیری نماید. اعتراضات و خواسته های پرستاران در تمامی این سال ها کم نبوده است. روز شمار کارگری سال های پیش، اعتراضات را به سال های ۶۷ و نقطه ی اوج آن را در سال ۶۷ ثبت کرده اند. در دوران کرونا نیزما شاهد اعتراضات پرستاران پیمانی یا قراردادی ۶۸ روزه ،در سطوح گوناگونی در رشت، شیراز، تهران و… بوده ایم. همچنین در اخبار روز شمار کارگری از آغاز ۲۰۴۱ به این سو شاهد اعتراضات پیوسته ی پرستاران در استان های یزد، کرمانشاه، تهران، استان مرکزی، کردستان، قزوین، آذربایجان غربی، گیلان، اصفهان، مازندران، خراسان رضوی و کهکلویه و بویراحمد درشهرهای یاسوج، اسلام آباد غرب، بابل، اراک، مشهد، سنندج، رشت، کاشان و ارومیه بودیم که در اعتراض به وضعیت خود و برای پیگیری مطالبات شان به خیابان ها آمده اند. پزشکانی هم با حرکت پرستاران همراهند که عمدتاً از لایه های دولتی و با چشم انداز وعده و وعیدهای آنان حرکت می کنند.

 

ادامه مقاله با فرمت «پی دی اف» در لینک زیر:
https://www.s-rahkar.org

و یا در لینک زیر:
https://www.andishe.nu

 

---