بیانیه ی جمعی از فرزندان اعدام شدگان دهه شصت و قتل عام تابستان شصت و هفت -

آوریل 24, 2021

بیانیه ی جمعی از فرزندان اعدام شدگان دهه شصت و قتل عام تابستان شصت و هفت

ما تا روشن شدن وضعیت اجساد اعدام شدگان پنهانی سال ۱۳۶۷ هر تغییری در این خاک را محکوم می‌کنیم. پرچم دادخواهی ما تا همیشه برافراشته خواهد بود.

بیانیه ی جمعی از فرزندان اعدام شدگان دهه شصت و قتل عام تابستان شصت و هفت

بگذارید تصویری از یک گورستان دسته جمعی به شما بدهیم:

تابستان ۱۳۶۷، جایی دور افتاده در جنوب شرقی تهران. دستان لرزان اما جستجوگر خانواده‌ها، خاک نمناک را کنار می‌زنند. نیازی به حفاری عمیق نیست. پیراهن چهارخانه آبی، یک دست کنار سر آن دیگری و پایی بر سینه‌ی دیگری. اینجا خاوران است، یکی از بزرگترین گورستان‌های دسته جمعی ایران. هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ی شصت و بیشتر اعدامیان کشتار دسته جمعی تابستان ۱۳۶۷ در گورهای دسته جمعی به خاک سپرده شده‌اند.

از آن روز تا به امروز، قدم‌ها و سرودهای خانواده‌های اعدامیان بود که علی‌رغم ارعاب و سرکوب و با امید و آرمان دادخواهی، خاوران را زنده نگاه داشتند و بر یک پرسش پافشاری کردند: اجساد اعدامیان، پدران، مادران، خواهران، برادران و فرزندان ما کجا هستند؟

در طی چند روز گذشته چندین قبر جدید در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران حفر شده‌اند. این اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند بقایای جنایاتش در سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد.

ما فرزندان اعدامیان سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ ادامه دهنده همان راهی هستیم که مادران، پدران و همسران دادخواه بیش از ۳۰ سال طی کرده و بسیاری از آنان دیگر در میان ما نیستند.

خاوران نه تنها جغرافیای ما بلکه تاریخ مشترک تمام حذف‌شدگان و مبارزان راه عدالت و آزادی است. ما از مردم ایران درخواست می‌کنیم تا نسبت به این تعرض به اجساد خاک شده در خاوران خاموش نمانند. ما هم سرنوشت هستیم چرا که رهایی همچون دادخواهی امری جمعی است.

همچنین از جامعه بهائیان که خود سالیان طولانی است درد خاکسپاری بدون احترام را چشیده‌اند، می‌خواهیم به تعرض به اجساد، خاطرات و تاریخ اعدامیان دهه‌ی ۶۰ که خواسته‌ی نیروهای امنیتی است تن ندهند.

آذرمیدخت الهی، پرویز الهی، اعدام تابستان ۶۷
آیدین اخوان، فرزند ناصر اخوان، اعدام تابستان ۶٧
بنفشه رضاییان، فرزند رسول رضاییان، اعدام تابستان ۶۷
بهاران یگانه، فرزند حسام یگانه، اعدام تابستان ۶۷
بهاره منشی رودسری، فرزند عباسعلی منشی رودسری اعدام تابستان ۶۷
بیژن منشی رودسری، فرزند عباسعلی منشی رودسری، اعدام تابستان ۶۷
بیژن میثمى، فرزند سید مرتضى میثمى، کشته‌ شده شکنجه تابستان ۶٣
پرند میثمى، فرزند سید مرتضى میثمى، قربانى شکنجه تابستان ۶٣
پژاره حیدرى، فرزند پرویز حیدرى، اعدام ۶۵
س. ق، فرزند حسین قاسم نژاد، اعدام تابستان۶۷
سارا دیانک شوری، فرزند محمد حسن دیانک شوری، اعدام تابستان ۶۷
سعید عصمتی ، فرزند رضا عصمتی، اعدام تابستان ۶۷
سیاوش جباری مستحسن، فرزند جلیل جباری مستحسن، اعدام تابستان ۶۷
شکوفه منتظری، فرزند حمید منتظری، اعدام تابستان۶٧
شورا مکارمی، فرزند فاطمه زارعی، اعدام تابستان ۶۷
کرامت مهدى زاده ، فرزند على مهدى زاده، اعدام ۶۲
گلناز خواجه گیری، فرزند حمید خواجه گیری، اعدام تابستان ۶٧
ل.د. ، فرزند حمید دریاباری، اعدام تابستان ۶۷
م. خ و گ .خ ،فرزندان خشایار (فرامرز) خواجیان – اعدام تابستان ۶۷
مریم گلپایگانی، فرزند محمدرضا گلپایگانی، اعدام تابستان ۶۷
مهدی شبانی، فرزند علی شبانی، اعدام تابستان۶٧
مهرگان کاظمی، فرزند سعید کاظمی، اعدام تابستان ۶۷
مهرنوش اشترانی، فرزند سلطان علی اشترانی، اعدام فروردین ۶۲
مینا دیانک شوری، فرزند محمد حسن دیانک شوری، اعدام تابستان ۶۷
مینا گلپایگانی، فرزند محمدرضا گلپایگانی، اعدام تابستان ۶۷
ن.ن. ،فرزند حسن نوربخش، اعدام تابستان ۶۷
نسترن صوفی سیاوش، فرزند فرامرز صوفی سیاوش، اعدام تابستان ۶۷
یاسمن صوفی سیاوش، فرزند فرامرز صوفی سیاوش، اعدام تابستان ۶۷
و برخی دیگر از فرزندان اعدام‌شدگان سیاسی دهه‌ی ۶۰

—————————–

Statement by a group of the children of executed political prisoners in 1980s and in the 1988 massacre in Iran

Let us give you an image of a mass grave:

Summer 1988, in a remote place in the southeast of Tehran. Shaking hands of family members are searching and pushing away the wet soil. No need to dig deep. A blue checked shirt, a hand beside the head of another body, and a foot on the chest of another. Here is Khavaran. Here is one of the biggest mass graves in Iran where thousands of executed political prisoners in the 1980s and most of the victims of the Summer 88 massacre had been buried.

Since then, in spite of all the attempts at intimidation and suppression, the steps and songs of the executed prisoner’s families have kept Khavaran alive by a belief in hope and cause. They have insisted on one sole question: where are the bodies of the executed, of our fathers, mothers, sisters, brothers, and children?

In the past few days, a number of new graves have been dug out in Khavaran’s mass grave. This is not the first time that the Islamic Republic government has tried to eliminate the

remnants of its crimes in the 1980s and the 88 Summer, to impose oblivion on history.

We, the children of the executed prisoners in the 1980s and 1988 massacre will stay on the path that justice-seeking mothers, fathers, wives and husbands of the executed political prisoners have continued for more than 30 years. Many of them are not with us anymore.

Khavaran is not only our geography but the shared history for all the militants of justice and freedom, for all those who were eliminated in the path of such struggle. We call on the Iranian people to not remain silent against the violation of the buried bodies in Khavaran. We share the same destiny; because emancipation is always collective, just as seeking justice is collective. We also call on the Bahaí community, who have experienced the pain of disrespect to the dead for years and have been forced by the security forces to bury their dead in the new graves at Khavaran, to refuse to submit to the will of the security forces and violate the dead bodies, memories, and history of those who were executed in the 1980s.

We condemn any change in the grounds of Khavaran before the question of the dead bodies of the executed political prisoners in 1988 is answered clearly. Our flag of seeking justice will be always raised.

AIDIN AKHAVAN /Child of NASER AKHAVAN executed in summer of 67
AZARMIDOKHT ELEHI /Child of PARVIZ ELAHI executed in summer of 67
BAHARAN YEGANEH /Child of HESAM YEGANEH executed in summer of 67
BAHAREH MANESHI ROODSARI /Child of ABBAS ALI MANESHI ROODSARI executed in summer of 67
BANAFSHEH REZAEEAN /Child of RASOUL REZAEEIAN executed in summer of 67
BIJAN MANESHI ROODSARI /Child of MANESHI ROODSARI executed in summer of 67
BIJAN MEISAMI /Child of SEYED MORTEZA MEISAMI executed in summer of 63
G.KH /Child of KHASHAYAR(FARAMARZ) KHAJAVIAN executed in summer of 67
GOLNAZ KHAJEHGIRI /Child of HAMID KHAJEHGIRI executed in summer of 67
JASAMAN SOOFI SIAVASH /Child of FARAMARZ SOOFI SIAVASH executed in summer of 67
KERAMAT MEHDI ZADEH /Child of ALI MEHDIZADEH executed in summer of 62
L.D /Child of HAMID DARYA BARI executed in summer of 67
M. KH /Child of KHASHAYAR(FARAMARZ) KHAJAVIAN executed in summer of 67
MARYAM GOLPAYEGANI /Child of MOHAMMAD REZA GOLPAYEGANI executed in summer of 67
MEHDI SHABANI/Child of ALI SHABANI executed in summer of 67
MEHREGAN KAZEMI /Child of SAEED KAZAMI executed in summer of 67
MEHRNOOSH ASHTARANI /Child of ALI ASHTARANI executed in summer of 62
MINA DIANAK SHOORI /Child of MOHAMAD HASAN DIANAK SHOORI executed in summer of 67
MINA GOLPAYEGANI /Child of MOHAMMAD REZA GOLPAYEGANI executed in summer of 67
N.N /Child of HASSAN NOOR BAKHSH executed in summer of 67
NASTARAN SOOFI SIAVASH /Child of FARAMARZ SOOFI SIAVASH executed in summer of 67
PAJAREH HEIDARI /Child of PARVIZ HEIDARI executed in summer of 65
PARAND MEISAMI /Child of MORTEZA MEISAMI executed in summer of 67
S. GH /Child of HASAN GHASEM NEJAD executed in summer of 67
SAEED ESMATI /Child of REZA ESMATI executed in summer of 67
SARA DIANAK SHOORI /Child of MOHAMMAD HASSAN DIANAK SHOORI executed in summer of 67
SHOKUFEH MONTAZERI /Child of HAMID MONTAZERI executed in summer of 67
SHOURA MAKAREMI /Child of FATEMEH ZAREEI executed in summer of 67
SIAVASH JABARI MOSTAHSEN /Child of JALIL JABARI MOSTAHSEN executed in summer of 67
And with some other children of executed political activists of 80s who couldn’t put their name
Stellungnahme einer Gruppe von Kindern politischer Gefangener, die in den 1980er Jahren und im Massaker von 1988 im Iran hingerichtet wurden.

Wir wollen Ihnen eine Vorstellung von einem Massengrab geben:

Es ist Sommer 1988, an einem abgelegenen Ort im Südosten von Teheran. Zitternde Hände von Familienmitgliedern suchen und durchwühlen die nasse Erde. Es gibt keinen Grund, tief zu graben. Ein blau kariertes Hemd, eine Hand neben dem Kopf eines anderen Körpers, ein Fuß auf der Brust eines weiteren. Das ist Khavaran. Hier ist eins der größten Massengräber im Iran, in dem Tausende von hingerichteten politischen Gefangenen der 80er Jahre und die meisten Opfer des Massakers vom Sommer 1988 begraben worden sind.

Seither haben die Aktionen und Lieder der Familien der hingerichteten Gefangenen Khavaran trotz aller Einschüchterungs- und Unterdrückungsversuche durch ihren Glauben an Hoffnung und die gerechte Sache am Leben erhalten. Sie haben beharrlich eine einzige Frage gestellt: Wo sind die Leichen der Hingerichteten, unserer Väter, Mütter, Schwestern, Brüder und Kinder?

In den letzten Tagen wurden im Massengrab von Khavaran mehrere neuer Gräber ausgehoben. Es ist nicht das erste Mal, dass die Regierung der Islamischen Republik versucht, die Spuren ihrer Verbrechen aus den 80er Jahren und dem Sommer 1988 zu beseitigen und der Geschichte das Vergessen aufzuzwingen.

Wir, die Kinder der hingerichteten Gefangenen der 1980er Jahre und des Massakers von 1988, werden den Weg der Suche nach Gerechtigkeit weitergehen, denn ihre Mütter, Väter und Frauen und Männer seit mehr als 30 Jahren gegangen sind. Viele von ihnen sind nicht mehr unter uns.

Khavaran ist nicht nur unsere Landschaft, sondern die geteilte Geschichte aller, die für Gerechtigkeit und Freiheit kämpfen, die aller, die auf dem Weg dieser Kämpfe getötet wurden. Wir rufen das iranische Volk auf, nicht zu schweigen angesichts der Schändung der in Khavaran begrabenen. Wir teilen das gleiche Schicksal; denn Emanzipation ist immer kollektiv, genauso wie die Suche nach Gerechtigkeit kollektiv ist. Die Bahaí-Community muss seit Jahren die Respektlosigkeit gegenüber den Toten schmerzhaft ertragen und wurde von Sicherheitskräften gezwungen, ihre Toten in den neuen Gräbern in Khavaran zu bestatten. Wir appellieren an die Bahaí-Community, sich nicht dem Willen der Sicherheitskräfte zu unterwerfen und sich zu weigern, die Leichen, die Erinnerungen und die Geschichte derer zu schänden, die in den 1980er Jahren hingerichtet wurden.

Wir verurteilen jede Veränderung auf dem Gelände von Khavaran, bevor die Frage nach den Leichnamen der 1988 hingerichteten politischen Gefangenen eindeutig beantwortet ist. Unsere Fahne der Suche nach Gerechtigkeit wird immer hoch gehalten.

منبع: اخبارروز

دسته : اجتماعي

برچسب :