مه 11, 2021
مبارزه، مبارزه و مبارزه
روزهای اخیر شاهد پیروزی بزرگی برای جنبش کارگری بودیم. خلع ید از بخش خصوصی. این پیروزی برای جنبش کارگری از دو جهت حائز اهمیت است.
مبارزه، مبارزه و مبارزه
روزهای اخیر شاهد پیروزی بزرگی برای جنبش کارگری بودیم. خلع ید از بخش خصوصی. این پیروزی برای جنبش کارگری از دو جهت حائز اهمیت است.
نخست اهمیت مبارزات صنفی و معیشتی کارگران برای سپهر سیاسی است. درک این پیوند بدین شکل حاصل می‌شود که «سنگر به سنگر» و «خانه به خانه» بودن این مبارزات را درک کنیم. به عبارت دیگر مرحله به مرحله باید زمین‌ها را از نظم حاکم پس گرفت. آری شاید در نگاه اول اینطور به نظر می‌رسد این مبارزات خرد و کوچک هستند و سپهر گسترده‌ی سیاسی تاثیری ندارد. اما پاسخ به این مسئله از دو جهت باید انجام شود: ۱- هر مبارزه‌ی صنفی‌ای که به پیروزی می‌رسد ضربه‌ای است به پیکر نظم موجود زیرا مانع پیشروی و بلعیدن آن‌ها می‌شود. به عبارتی مقاومتی است تدافعی در برابر حمله‌ای بی‌امان. ۲- زمینهای است برای پیشروی مبارزات به سوی تهاجم برای پس گرفتن زمینهای دیگر. به عبارتی جایی است که خواست‌های سیاسی دیگر و گسترده‌تر نظیر خودمدیریتی کارخانه‌ها می‌توانند قوام یابند و مرحله‌ی بعدی مبارزه و تهاجم به سوی زمینهای دیگر را فراهم کنند.
دوم، این مبارزه همچنان به پایان نرسیده است بلکه زمین بایری است که باید بذر مبارزه را حال در آن کاشت تا بلکه بارور شود و برای حمله به زمینهای دیگر آماده شد. مبارزه با نظم موجود با یک موفقیت به پایان نمیرسد. اما این به معنای عدم اهمیت این موفقیت نیست. نتیجه‌ی مدت‌ها تهدید، اعتصاب، دستگیری و شکنجه اکنون بدست آمده است. در برابر نیروی قهریه‌ای که از هیچ چیزی برای سرکوب چشم نمی‌پوشد، دست یافتن به چنین موفقیتی بی‌سابقه‌ست و از سوی دیگر فرصتی است برای فشار بیش‌تر بر روی همین نظمی که چنگال‌هایش را بر پیکر طبقه کارگر فرود آورده است. باید زمین به زمین، سنگر به سنگر و خانه به خانه در برابر آن مبارزه کرد.
