آب عامل زندگی و حیات در موجودات در وهله اول است. و وقتی وارد کشاورزی نیشکر می‌شویم، این مهم به اولین موضوع مورد بحث و بررسی بدل می‌شود.

---

 

در جهت تبیین کامل تر آنچه حالا کم آبی نام میگیرد

آب عامل زندگی و حیات در موجودات در وهله اول است. و وقتی وارد کشاورزی نیشکر می‌شویم، این مهم به اولین موضوع مورد بحث و بررسی بدل می‌شود.

سوال: چرا اکنون که در اردیبهشت ماه هستیم مشکل کمبود آب نمایان شده است؟ نهایتا ۲ ماه شده که از فصل زمستان خارج شده ایم، پس قاعدتا از پیش می بایست این مساله حل و فصل می‌شد که حالا همه مزارع نیشکر هفت تپه حد اقل دو نوبت آب به همراه یک نوبت کود دهی دریافت میکردند.

تشنگی دوم حساس نیشکر در ماه های تیر و مرداد در سال پیش می‌آید، پس اگر اکنون نیشکر تشنه مانده، ۲ ماه دیگر هلاک شده و در نهایت سال جدید زراعی، خبری از برداشت نخواهد بود و باید چوب خشک برداشت کنیم، چیزی که (۲) سال پیش به دلیل عدم شروع بهره برداری به موقع پیش آمد.

اینجا موضوع بسیار حساس به خوبی نمایانگر است که کارفرمای بخش خصوصی در ماه ها و روزهای پایان خود در هفت تپه عامل یک فاجعه شده است. فاجعه انقراض هفت تپه که همراه کارفرمای بخش خصوصی، اشخاص مدیران بازنشسته بازگشت به کار هستند رسما و مستقیما دخیل بوده و هستند.
از زمان تهیه زمین یعنی اواخر زمستان هر سال رایزنی ها برای تامین آب مزارع و پرداختی ها و تامین حق آبه شرکت ها با سازمان های دولتی انجام می‌گیرد و در جلسات رسمی با مدیران شهرستان این موضوع حل و فصل می‌شود.
اما چگونه شده که حالا حدود ۶ متر آب وارد هفت تپه می‌شود؟ در صورتی که در سال های مدیریت دولتی ورودی آب هفت تپه به بالای ۲۰ متر میرسید و این متراژ به مرور در سال های اخیر حدودا ۱۴ متر بود که البته باید چند متر آن را با شرکت های همجوار تقسیم کنیم از جمله (کاغذپارس، پاک چوب و..).

موضوع دیگر، هدر رفت آب در مسیرهای آبرسانی است که مقدار قابل توجهی می باشد و متاسفانه در مدیریت بخش خصوصی هدر رفت آب در جوی های آبرسانی به امر بدیهی بدل شده است.
بخش خصوصی در واقع در صدد گوشزد کردن یک خیانت به تمامی کارگران است و آن اینکه: “اگر باشم، هفت تپه ای هست. اگر نباشم، هفت تپه می‌میرد!”
بدهی های گزاف به ارگان های دولتی، عدم حصول به حق آبه سالانه مورد نیاز، عدم بازسازی و تعمیر زیرساخت های شرکت از جمله در اینجا کانال های آب رسانی و اکنون عدم وجود برنامه جهت برون رفت از یک فاجعه، همگی دلیل بر صحت این نوشتار است.

اینها در حالیست که کارفرمای بخش خصوصی با بی شرمی تمام ادعای کشت ۵ هزار هکتاری دارد. درست زمانی که قسمت اعظمی از مزارع نیشکر هفت تپه هنوز یک نوبت آب دریافت نکرده اند!

در نوشتار قبلی در مورد کشت جدید نیشکر به احتمال یک سوم بسنده شد، اما حالا با این اوضاع موجود احتمال تحقق یک چهارم کشت جدید می‌رود.

نقش دولت اما در اینجا چیست؟
دولت از جمله رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه و ارگان های دولتی با تعلل در انجام رسمی خلع ید، به دنبال نابودی کامل هفت تپه می‌باشند. پر واضح است که تمامی ارگان های دولتی در این توطئه ها علیه هفت تپه و کارگر هستند.
اما دولت باید بداند، همین دولتی که خود با افتخار این شرکت را به بخش خصوصی واگذار کرد، همین دولت نیز حالا مجبور به تامین شرکت هفت تپه از تمامی جهات است.
فاجعه ای که تمام مدیران و مسئولان شهرستان و استان و کشور متحدانه بر هفت تپه وارد کردند، باید توسط همین ظالمان برطرف گردد.

در نتیجه و با این اوصاف، کارگر شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه مثل همیشه باید خود دنبال زنده نگاه داشتن هفت تپه باشد.
اتحاد و قدرت جمعی کارگر بر هیچ کس پوشیده نیست و از همین حالا باید جهت تامین آب نیشکر مبارزه کرد.

یکشنبه ۲۶/اردیبهشت/۱۴۰۰
سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه
http://t.me/syndica_7tape

 

---