ما گروهی از سوسیالیست‌های ایران، باورمند به دگرگونی‌های بنیادین اجتماعی_اقتصادی برآنیم با ارایه بدیل سوسیالیستی برخاسته از گویه‌ی جمعی پویا، خلاق و بهم پیوسته و با درس آموزی از تجارب انقلابی تاریخ بشری در جهان و تاریخ معاصر جامعه ایرانی، راه حل های اساسی را از دل واقعیت‌ها، تعارضات و تضادهای طبقاتی موجود، کشف، ارائه و به کار بندیم.
نویسنده‌گان و امضاءکننده‌گان این بیانیه تفاوت‌های دیدگاه (به تبعیت از خاستگاه و خصلت‌های طبقاتی متمایز) دارند، طبعا مازاد و انعکاس خود را در بیانیه برجای خواهد گذاشت، لکن ما نه تنها این تفاوت‌ها و گرایشات و علل همبستگی این و آن در امضای فراخوان؛ بلکه محتوای آن را که حاوی موضوعات انتقادی جدی است مورد بررسی نقادانه قرار می‌دهیم و از این بابت سرنوشت نقد را تنها به تعارضات درونی این امضاء کننده‌گان و گرایشات متفاوت و سوگیری‌های طبقاتی متضاد آنها گره نمی‌زنیم. اما پرهیز بیانیه از پرداختن به مسائل داخلی و مبارزه‌ی طبقاتی در ایران، و نیز اجتناب بیانیه از وضع کردن صریح طبقه و اقتصاد-سیاسی به عنوان نقطه‌ی عزیمت، مسئله‌ای است که پاسخ خود را در میان سوژه‌های نگارنده، یا هم‌آوایان و امضاکنندگان بیانیه می‌یابد.
سنجش آرای مراد فرهادپور درباره‌ی طبقه و مبارزات طبقاتی: اگر لحظه‌ای فرض بر این گذاشته شود که انتقاد فرهادپور از مارکسیست‌ها دقیق و درست است، پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا بین مبارزه‌ی طبقاتی، ساختار اقتصادی و ساختار دولتی دیوار چین وجود دارد؟ آیا نیرویی که در پی کسب امتیازات معینی از قدرت دولتی است، بدون مبارزه‌ی طبقاتی قادر به انجام چنین کاری است؟
مجموعه مسایل زیادی در مقابل جنبش چپ ایران قرار دارد و هم اکنون توجه به چگونگی پشتیبانی از مبارزات حق طلبانه و دمکراتیک مردم علیه رژیم تئوکراتیک و استبدادی و در عین حال مخالفت قاطع با دخالت قدرتهای امپریالیستی و ارتجاعی در امور داخلی ایران،بسیار اهمیت دارد.
ما زندانیان سیاسی سابق, فعالین سیاسی, اجتماعی, فرهنگی و هنری از وریشه مرادی می‌خواهیم جهت باروری و افزایش توان مقاومت و اعتراض همگانی با پایان دادن به اعتصاب غذای طولانی خود در مسیر ناهموار پیش رو همگام ما باشد.
جنگ، خبر نیست! جنگ گلوله های واقعیست که توسط سربازان به اجبار شلیک می شود، کشته شدن انسان‌های بی‌گناهی‌ست که میل به مُردن ندارند و قدرت نمایی حاکمانی‌ست که انسانیت در درون آنها مرده است. جنگ، خبر نیست! جنگ واقعیتی تلخ و وحشتناک است. و نادیده نگیریم که هیچ پرچمی به اندازه کافی بزرگ نیست که شرم کشتار مردم بیگناه را بپوشاند.
صحبت از پرسشی کانونی است که چپ امروز برای پاسخ به تغییر شرایط بحرانی موجود به موقعیت مطلوب ناگزیر است بدون درنگ و اتلاف وقت و انرژی با این میزان توانمندی محدود و سرکوب شده در برابر توان سرمایه، به یک توافق جمعی مطلوب برسد. چگونه؟
حکمت پایه‌ای جنبش صلح می‌گوید: جنگ خود به خود اتفاق می‌افتد، اما برای صلح است که باید کاری کرد. این نوشتار پاسخی‌ست به برخی واکنش‌ها به یک بیانیه‌ی جمعی در مورد خطر جنگ.
جمهوری اسلامی در سازمان بین‌المللی کار چه می کند که در طول تاریخ حضور در این نهاد سه جانبه بین المللی کار تنها بنا به اظهار مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی تنها یک مقاوله نامه‌ی بین المللی را پذیرفته است؟ و هنوز از مقاوله نامه های بنیادین کار دو مقاوله نامه مهم آزادی تشکل (مقاوله نامه ۸۷) و مذاکرات دسته جمعی (۹۸) را نپذیرفته است؟
شاهپور شهبازی در این دیدگاه نشان می‌دهد که چگونه فائزه هاشمی رفسنجانی در حالی که حقیقتی جزئی را بیان می‌کند، دروغی کلی می‌گوید؛ درخت‌ها را نشان می‌دهد اما جنگل را پنهان می‌کند و بدین ترتیب به جای فراخوان به عشق و به آزادی، به پذیرش دیکتاتوری و تحمل زنجیرهایش دعوت می‌کند.
تکرار خطایی که به مرگ دیگران می‌انجامد دیگر خطا نیست؛ جنایت است. وقوع دوازده حادثه‌ی معدنی در کم‌تر از شش ماه با بیش از 62 کشته، که بیشترآن‌ها در بستر و با دلایل همانندی رخ داده‌اند، جای تأمل و تحقیق بسیار دارد. آخرین حادثه از این دست که نه، بلکه آخرین حلقه‌ی [تا این لحظه] این زنجیر شامگاه 31 شهریور 1403 رخ داده است.
ما فعالین کارگری که برای پیگیری مطالبات خود و دیگر کارگران در زندان بسر میبریم تاثر و تالم خود را از این مصیبت وارده اعلام میداریم و به خانواده های این عزیزان و طبقه کارگر ایران تسلیت میگویم.
کشته شدن معدنچیان طبس اولین مورد از این دست نیست و اگر این وضع ادامه یابد آخرین هم نخواهد بود. چنین وقایعی هربار، هم بارآور خشم و هم‌دردی عمومی است و هم این پرسش‌ها را طنین‌انداز می‌کند: چرا صدای این کارگران به جایی نرسیده است؟ چرا اکنون صدای بازماندگان به جایی نمی‌رسد؟ چرا صدای کارگران شازند و طزره و … به جایی نرسید؟
سپتامبر 26, 2024دیدگاه‌ها برای انبوه مرگ در معدن طبس نشان داد: وجود بحران در روابط کار از سوی سرمایه‌داری ایران، از کارگران قربانی می‌گیرد! – حسین اکبری بسته هستند
واقعیت همان است که در معدن ذغال سنگ اتفاق می افتد. نمود بیرونی این بحران آنجاست که بنا بر اظهارات نزدیکان کارگران قربانی معدن طبس، کارگران، کارفرمایان و نمایندگانش را از وجود گاز در معدن باخبر می‌کنند، اما با تهدید به تسویه ها در صورت خودداری از رفتن با داخل معدن روبرو میشوند. این نمود بحران در روابط کار در مراکز بهداشت و درمان به گونه‌ی دیگر خود را نشان داده است. خودکشی و مرگ ناسی از کار طولانی خستگی انباشته در پرستاران، واقعیت بحران همان افسارگسیختگی بهداشت کالایی است که پرستاران را به اعتراض و اعتصاب وامی‌دارد، واقعیت همان حقوق‌های زیر خط فقر و یا در محدوده فقر مطلق و نسبی خانوار های کارگران و سایر زحمتکشان و فرودستان را به گزیزانی از کار با حداقل دستمزد و رفتن به سوی دو شغله بودن و حتی کارهای غیر رسمی در اقتصاد پنهان کشانیده است. واقعیت همان فقر و تبعیض بین فرهنگیان به دنبال کالایی‌شدن آموزش به بار نشسته است. واقعیت تفاوت و تبعیض و شکاف عمیق طبقاتی بین برخورداران و نابرخورداران است.
گروه‌های مختلف سیاسی از جمله منتسبین به سازمان مجاهدین خلق، چپ‌ها از طیف‌های مختلف، سلطنت‌طلبان، اصلاح‌طلبان، جامعه بهایی، کردها، مدافعین حقوق بشر، فمنیست‌ها و فعالین حقوق زنان، فعالین محیط زیست، روزنامه‌نگاران و اعضای عرفان حلقه گروه‌های نام آشنای بندند. برخی کاربران فضای مجازی، اینستاگرام و توییتر و ادمین‌های کانال‌های تلگرامی نیز محبوس در بند هستند. در این میان البته افرادی با اتهامات جاسوسی نیز در بند هستند ک اساسا گرایش و فعالیت سياسی نداشته‌اند و عموما کارمندان دولتی بودند.
آهای کارگزاران سرمایه!
کدام معدن از مرگ کارگران بی نصیب مانده؟
کدام کارگاه و کارخانه و کشتزار؟
کدام یک هنوز در انتظار مرگ بیشتری از کارگرانید؟
تا پیام تسلیت خود را روانه سفره های خالی کنید؟
اخیرا نامه‌ای که بی‌شباهت به یک ندامت‌نامه نیست، توجه افکار عمومی را به خود جلب کرد. متنی که در آن، فائزه هاشمی رفسنجانی یکی از هم‌بندیان با ایستادن در کنار زندان‌بان، مدعی شد «قرار است توسط هم‌بندیان خود به قتل برسد» و نوکِ پیکانِ حمله را به سوی چپ‌ها و فعالانِ حقوق بشریِ بند گرفت و آنان را «طبل‌های توخالی و دیکتاتورهای کوچک» خطاب کرد.
چهره ها و مهره های تربیت‌شده در دستگاه امنیتی و محافل مرتجع دینی که در این روند عهده‌دار وظایف خاص تروریسم دولتی را عهده دار بوده‌اند، اکنون وظایف ویژه‌ای را برعهده دارند.
سپتامبر 14, 2024دیدگاه‌ها برای مقاله برگزیده: «زن زندگی آزادی»؛ انقلابی زنانه / به‌مناسبت دومین سالگرد آغاز جنبش «زن زندگی آزادی» – مرضیه بهرامی برومند بسته هستند
جنبش «زن زندگی آزادی» نه صرفاً خواستار نگاهی غیر جنسیت‌زده به بدن زنان که مهم‌تر از آن طالب مالکیت زنان بر بدن خود، حق زیست روزمره و حق بر امر معمولی است. دال مرکزی گفتمان زنانه‌ی جنبش «زن زندگی آزادی» تأکیدی بر همین است.
سپتامبر 9, 2024دیدگاه‌ها برای مقاله برکزیده: در نقد مارکسیسم فرهادپور / نگاهی انتقادی به جوابیه‌ی مراد فرهادپور به پرویز صداقت – یاشار دارالشفاء بسته هستند
مارکسیسمی که دیگر مدام دم از «طبقه‌ي کارگر» نزند، از «منطق سرمایه» نگوید و پای «ضرورت سازماندهی» را به میان نکشد، اما همچنان از «ایده‌ی کمونیسم» سخن بگوید و به طور کلی به «نقد اشکال سلطه» بپردازد، برای این طبقه بهترین تئوری انتقادی‌ای است که با آراستن خود به ،ن، می‌تواند در عین مخالفت با وضع موجود، خوشی‌های روزمره‌اش را داشته باشد و در صورت حمله‌ی حاکمیت به آنها حتی تا پای جان مبارزه کند. چنین است که نزد این گرایش، با مارکسیسمی پرولترزدوده و بی‌سازمان طرفیم که تجسم اتکایش به «سیاست پرولتری» مساوی با «فاجعه‌ي بهمن ۵۷» است و منتهی‌الیه سازماندهی‌اش هم، گندی است که «حزب توده» بالا آورد. لذا بهترین شکل مبارزه بدل می‌شود به غنی بخشیدن به تئوری از خلال «نقد دولت» و «نقد فرهنگ»، و بُعد پراتیکش، شرکت در جنبش‌های خودجوشِ زاویه‌دار با سیاست پرولتری.
سوئد به ۲۱ منطقه جغرافیایی تقسیم شده است. شورای تصمیم‌گیرنده اداره کل استان هئیت تصمیم گیری استان به شمار مى آيند و به عنوان یک رابط بین دولت و کمون ها (شهرها) عمل می کند. یک هئیت استان و یک استاندار در هر استان وجود دارد. هیئت مدیره استان با موارد مختلفی مانند رسيدگي بر امور و مسائل عمومي اعم از بهداشت و سلامت، آموزش، مراقبت‌هاي اجتماعي و علوم كشاورزي و صنايع حفاظت مدنی، برنامه ریزی شهر، حفاظت از محیط زیست و حفاظت از طبیعت، یکپارچه سازی، حیوانات، شکار و ماهیگیری کار می کند.
خبر این مرگ یا قتل یا جنایت برای من و هر انسان شرافتمندی شوک آور بود. نگاه به تصویر جنازه در اساس برای هر انسان ماۀ اندیشی دردناک بود. جامعه آزادیخواهی لنگرود خواهان این بوده واست بساط این رفتارهای غیرانسانی و ددمنشانه، در بازداشت‌گاه‌ها جمع شود و مسببین اینگونه اعمال ضد انسانی، خود مجازات گردند.
این نوشته فشرده‌ی نوشته‌های اخیر نویسنده و هم‌هنگام توضیح‌دهنده‌ی برخی نکته‌های آنهاست. عمداً در اشاره به نظریه‌های مختلف امساک شده و کوشش شده نیازی به ارجاع به نوشته‌های دیگر نباشد، تا توجه بر اصل مطلب متمرکز بماند.
———————————-
هیچ نظریه‌ی سیاسی حاضر و آماده‌ای برای توضیح چیستی و سازوکار جمهوری اسلامی وجود ندارد. آنچه ما به آن نیاز داریم، تغییر نوع نگاه است وگرنه همچنان دنبال نظریه‌ای خواهیم بود که با عادت‌های ذهنی ما بخواند، بی آنکه پا بر زمین واقعیت داشته باشد. برای تغییر نوع نگاه آنچه لازم داریم، دقت بر این است که دولت و جامعه را چگونه می‌بینیم.
مطالبات و خواسته‌ها و شعارهای پرستاران:
خواننده‌ی بخش دوم مقاله‌ام شاید این پرسش را در برابرم نهد، چرا از مطالبات و خواسته‌ها و شعارهای پرستاران آغاز سخن گشودم؟ راستش انتخاب این تیتر از دل شعارهای خیابانی پرستاران مرا مجاب نمود که از اینجا آغاز کنم. به باور من در هر جامعه‌ای، سردادن شعارها، نشان واگویای خواست‌های بی پاسخ مانده‌ی کل جامعه است.
آگوست 26, 2024دیدگاه‌ها برای مقاوله‌نامه شماره ۱۴۹ سازمان بین‌المللی کار در باره‌ی «کارکنان پرستار» – “حقوق کار بین المللی و پرستاران” – حسین اکبری بسته هستند
هم آموزی در باره حقوق کار و به ویژه حقوق کار در موازین و مقررات بین المللی از ضروریات زندگی مزد و حقوق بگیران است. و مادام که اصل”آگاهی از این حقوق” است؛ بسیار روشن و بدیهی ست بدانیم این حقوق توسط چه نهاد هایی، چرا، چگونه، کی و کجا به تصویب رسیده است و از آن بدیهی تر آنکه اگر این حقوق برای کارگران مفید است متولی رعایت و اجرای این حقوق در عرصه ملی و بین المللی جه نهادهایی هستند و چه تضمین هایی برای رعایت و اجرای این حقوق از سوی ذی نفع ها (کارگران،کارفرمایان و دولت ها) وجود دارند و یا باید ایجاد شوند.
نوشتن یعنی ثبت تراوشات ذهن آدمی به گونه ای که بیانگر آنچه در ضمیر او درارتباط با جهان خارج از ذهنش جریان دارد،بیان کند. به ویژه وقتی قرار است بی هیچ اجبار و تکلیفی از بیرون و محیط پیرامون آن تراوشات محتوایی را تولید کند که برخاسته از بیان زیست و تجربه زیسته‌ی فردی یا اجتماعی است که نویسنده آن را بازنمایی می کند. اگر معیار به همین سادگی باشد، که هست، اصل پذیرفته شده آنست که منعی برای نویسنده پیش، به‌هنگام و پس از نگارش وجود نداشته باشد. در اینصورت می توان گفت نویسنده آزاد عمل کرده است. اما آیا او مستقل است؟ چه ارتباطی بین آزادی بیان و استقلال نویسنده وجود دارد؟ برای اینکه حق مطلب در حدّ مقدورات یادداشتی کوتاه بیان شود ابتدا معنای استقلال و در ادامه رابطه آن را رفتار های جمعی و شکل های آن و سپس به کارجمعی و رابطه‌ی آن با استقلال خواهم پرداخت.
علیرغم دوران طولانی مبارزات پرستاران و کادر درمانی، آنچه به بی سرانجامی موقعیت این بخش جنبش کارگری می انجامد، نداشتن تشکلی مستقل است تا بتواند وجوه مطالباتی و خواسته های پرستاران و کادر درمانی را پیگیری نماید.
ما گروهی از سوسیالیست‌های ایران، باورمند به دگرگونی‌های بنیادین اجتماعی_اقتصادی برآنیم با ارایه بدیل سوسیالیستی برخاسته از گویه‌ی جمعی پویا، خلاق و بهم پیوسته و با درس آموزی از تجارب انقلابی تاریخ بشری در جهان و تاریخ معاصر جامعه ایرانی، راه حل های اساسی را از دل واقعیت‌ها، تعارضات و تضادهای طبقاتی موجود، کشف، ارائه و به کار بندیم.
ما بر این باوریم که راه نجات بشری در درجه نخست در قدرت یابی مردم به ویژه کارگران و زحمتکشان و فرودستانی‌است که گام‌های پیشروی آنها برای نیل به عدالت، برابری و آزادی بر مبانی و ارزش‌های سوسیالیستی استوار است.
ما باور داریم که شیوه کارآمد بدیل سوسیالیستی با بهره مندی از آموزه های مارکس _لنین و همه پیشگامان انقلابی دوران گذشته تا کنون شکل می گیرد. و به رغم همه‌ی دشواری‌های انطباق خلاق این آموزه ها، با شرایط هردم تحول یابنده دوران ما، می تواند در فرایند تحولات عمیقِ اجتماعی به خلق انقلابات بی بازگشت انجامد و رهایی بشریت را رقم زند.
با اين باورها مي كوشيم ارتباط متقابل و احترام آميزي را با همه باورمندان سوسياليت برقرار كنيم و در اولين گام ها خود را ملزم به انتشار مقالات و ايده هاي رفقايي ميدانيم كه مي توانند در راستاي ايجاد بديل سوسياليستي در ميهن تاثير گذار باشند. به اعتبار اين كوشش بخشي از فضاي اين تارنما را به مقالات دريافتي و يا برگزيده اختصاص خواهيم داد.
با اين اميد كه در پربار شدن مطالب اين بخش ياريگرمان باشيد.
