در حالی که مشاهده می‌شود انواع نیروهای اپوزیسیون راست چطور از بی‌تدبیری و بی‌کفایتی حاکمیت، بهشت منطق بازار آزاد و خصوصی‌سازی را به عنوان یگانه راه موجود برای نیل به آزادی نتیجه می‌گیرند، سوسیالیست‌ها وظیفه دارند برای مردم معلم و کارگر و بازنشسته روشن کنند که چطور این منطق راه‌حلی برای بحران‌هایی که زندگی آنها را فراگرفته است نخواهد بود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

جنبش 16 آذر ققنوسی است که از خاکستر نسل های پیش از خود سر برمی‌آورد. شاهد این مدعا اینکه جمهوری اسلامی هراسناک از رشد و گسترش این جنبش در سال های اولیه بعد از انقلاب با یورش وحشیانه تحت اسم رمز “انقلاب فرهنگی” ضمن آشکار سازی گرایش به شدت ارتجاعی و غیردموکراتیک خود اولین نشانه های دشمنی با علم و آموزش را به نمایش گذاشت.

ادامه مطلب را بخوانيد »

سرمایه داری ایران در پی تغییرات اخیر در نظام اجرایی کشور به دنبال تسلط کامل بر همه عرصه‌های مناسبات کارگری – کارفرمایی است. اولین اقدام هماهنگ و البته از مجرای به‌خدمت‌گیری پارلمان سرمایه‌داری؛ بردن طرح الحاقیه ای به عنوان تبصره 2 ماده 41 قانون کار به مجلس است که برابر آن موضوع حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار شامل کارگاه‌هایی که در روستا یا مجاورت و محدوده روستاهای کشور است و همچنین کارگاه های دربر گیرنده ی تا 10 کارگر نمی شود و تعیین مزد در این موارد به توافق کارگر و کارفرما سپرده خواهد شد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اتفاقی که در اصفهان افتاد، دومینویی است که دیگر شهرهای ایران را هم دربر خواهد گرفت. سال‌هاست که متخصصان حوزه‌ی آب از بحرانی بزرگی خبر می‌دهند که تمامی معادلات سیاسی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار خواهد داد: از خشکسالی گرفته تا تشدید شکاف‌های قومی؛ و از مهاجرت گرفته تا شورش‌های خونین مردمی علیه حکومت.

ادامه مطلب را بخوانيد »

درست است که در قیام آبان بسیاری از مردم کشته‌ شدند و به خاک افتادند و خشونت و وحشی‌گری نیروهای سرکوب هم قابل کتمان نبوده و نیست، اما ورای این وحشی‌گری و کشته‌های بسیار، اتفاق دیگری نیز در آبان رقم خورد: مقاومت. مقاومت‌های بسیاری که در این ماه توسط مردم اتفاق افتاد نکته‌ی اصلی‌ای‌ست که در رویکردهای حقوق بشری مدام انکار می‌شود. البته آن‌ها در مواجهه با این چالش چنین پاسخ می‌دهند که “ما سیاسی نیستیم و مسأله انکار مقاومت مردم نیست، بلکه قصد ما افشای ماهیت جنایتکار جمهوری اسلامی است.”

ادامه مطلب را بخوانيد »

مقامات اسرائیلی بیش از بیست سال است که هشدار می‌دهند که ایران تنها یک سال تا دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای خود فاصله دارد و باید متوقف شود، ادعایی که بارها و بارها تکرار شده است، اما اکنون آنها در واقع در حال تامین مالی هستند. تسلیحاتی که برای انجام کار مورد نیاز خواهند بود. آویو کوهاوی، رئیس ستاد نیروی دفاعی اسرائیل بارها گفته است که ارتش اسرائیل در حال «شتاب بخشیدن» به برنامه‌های حمله به ایران است و سیاستمداران اسرائیلی از جمله بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، مرتباً تهدید کرده‌اند که برای مقابله با تهدیدات اسلامی هر کاری که باید انجام شود انجام خواهند داد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اتفاقات اخیر پیرامون حمله‌ی سایبری به جایگاه‌های بنزین از اهمیت بسیار مهمی برخوردار است. دلیل این امر را نخست باید در آنچه این حمله برای‌مان آشکار کرد بجوییم و سپس آشکار کنیم که آنچه هویدا شده در بستر پراتیک اجتماعی به چه معناست.

ادامه مطلب را بخوانيد »

با وجود اینکه بنی‌صدر پس از بازرگان و مجموعه‌ی نهضت آزادی به عنوان نیرویی حاضر در قدرت لباس اپوزیسیون بر تن کرد، اما شدت بحرانی که از این جدایی دامان رژیم را گرفت در قیاس با اصلاح‌طلبان و احمدی‌نژاد، بی‌سابقه است. او تنها رئیس‌جمهور در تاریخ ایران است که از قدرت خلع می‌شود و نمی‌تواند مقبول نیروهای از پیش اپوزیسیون جمهوری اسلامی باشد. بنی‌صدر اما فقط درون هیأت حاکمه‌ی رژیم نبود که شکافی ایجاد کرد، بلکه پیرامون موضع‌گیری درباره‌ی او، نیروهای چپ نیز چند پاره شدند و انشعاباتی را تجربه کردند. آنچه که از آن تحت عنوان «مسأله‌ی بنی‌صدر» یاد می‌کنیم در واقع منبعث از پرسشی است که در آن سال‌ها (و حتی تا به امروز) منشأ اختلاف گروه‌های مختلف چپ با یکدیگر بود

ادامه مطلب را بخوانيد »

آقای جعفر عظیم‌زاده در سخنان خود در جلسه‌ی کلاب‌هاوسی «آسیب‌شناسی و نقد تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی» که به همت جمعی از معلمان برگزار شد، سخنانی در خصوص جمعبندی تاریخ مبارزات طبقه‌ی کارگر و آسیب‌شناسی سازمان‌یابی طبقاتی ایراد کردند که نه‌تنها بوضوح مصداق تحریف تاریخ بود، بلکه دربردارنده‌ی نتیجه‌گیری‌ای بود که از روشنفکران مدافع طبقه‌ی کارگر، از مارکس تا لنین و از گرامشی تا لوکاچ نسبت به انحرافی بودن آن هشدار دادند. در زیر کوشیدیم در سه بخش به این سخنان نقد کنیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

فهم وجه اقتصاد سیاسی کشتار ۶۷ چندان دشوار نیست. در کنار حذف پست نخست‌وزیری، برای «میدان داده شدن به ایده‌ی جدید تجارت آزاد» می‌بایست باقی‌مانده‌ی نیروهای چپ در زندان به عنوان موانع احتمالی دربرابر پیشروی ایده‌ی جدید حذف شوند. آنان کسانی هستند که در دو مؤلفه با یکدیگر اشتراک دارند: ۱) خواهان برانداختن جمهوری اسلامی هستند؛ ۲) مدافع جدی برقراری ایده‌ی عدالت اجتماعی حداکثری هستند. ایده‌پردازان تجارت آزاد دقیقا الگوی آمریکایی اجماع واشنگتن را مدنظر داشتند. آنچه عروج آمریکا به نئولیبرالیسم را میسر کرد، پیش‌درآمدی بود که دهه‌ی پنجاه از طریق برنامه‌ی «مک‌کارتیسم» منجر به کمونیست‌زُدایی گسترده از سپهر عمومی شد تا هیچ امکانی برای تشکیک در کارآمدی ایده‌ی جدید وجود نداشته باشد. این یک مانع‌زُدایی بود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

این آفات همواره وجود داشته‌اند اما در نتیجه‌ی شرایط کنونی، گستردگی آنها و نبود نظارت‌های دموکراتیک کارگران در سیر تحولات درون طبقه، چه در سازمان‌های موجود کارگری و چه در هسته‌های مبارزانی فعالان، موجب گردیده است که این آفت‌زدگی تعمیم یافته و ادامه پیدا کند. به همین منظور می‌کوشیم در سلسله گفتارهایی کارگران مبارز را به شناخت بیشتری از این آفت‌ها توجه دهیم. در این نوشتار عمدتا به اهداف آفت‌های کارگری و منابع آن می‌پردازیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

این تاریخ تراژدی چپ در افغانستان است که امروز «طالبان» را بدل به آلترناتیو کرده و هر شکلی از نیروی چپ به عنوان راهکار در فضای عمومی افغانستان غایب است. امروز را می‌توان پایان دور دیگری از تاریخ افغانستان دانست و فراتر از دلایل رایج و روشنِ تراژدی استیلای مجدد طالبان بر آن، به سراغ ریشه‌ها رفت و مازادهایی را برای گشایش بن‌بست راهکاری سوسیالیستی برای آن احضار کرد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برای ما هیچ چاره ای جز اعتراض به وضع موجود و واداشتن نظام بی کفایت به پاسخگویی فوری برای تامین امکانات و تجهیزات بهداشت و درمان و همچنین واداشتن این حکومت ناکارآمد در تسلیم شدن به خواست عمومی مردم؛ وجود ندارد. و این امر جز با همبستگی اجتماعی ممکن نیست. برای برون رفت از شرایط نکبت بار کنونی باید یکی شویم!

ادامه مطلب را بخوانيد »

آنانی که هراسان بودند «ایران، سوریه شود» و وقیحانه مبادرت به خشونت از سوی مردم را عامل این وضعیت احتمالی معرفی می‌کردند، این سخن هر نبرد مردمی با حکومت‌ها را فراموش کردند: «ما جنگ نمی‌خواهیم، اما اگر تو اصرار داری، ما مشکلی نداریم و تا آخرین نفس هستیم.»

ادامه مطلب را بخوانيد »

اخیرا کوششی از سوی یکی از فعالان اتحاد بین المللی (گروهی از فعالان کارگری در فضای مجازی) منجر به انتشار گفتگویی با یک کارگر اعتصابی صنایع نفت در عسلویه در سایت “اخبار روز” گردیده است. این کوشش کمک فراوانی به یافتن و درک واقعی اعتراضات اخیر کارگران پیمانی می‌کند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

کارگران خواهان  برچیدن بساط شرکت‌های پیمانی نیروی انسانی و حذف پیمانکاران و واسطه‌ها از روابط کار، افزایش دستمزد ها به سطحی فراتر از خط فقر،  برحورداری از حق آزادی برای ایجاد تشکیلات کارگری مستقل ، برخورداری از حق اعتصاب و امنیت شغلی و اجتماعی ، رفع تبعیض در همه ی زمینه ها در بین کارگران رسمی و قراردادی و برقراری  نظام مزدی برابر ماده 10 قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت (مصوب 19/2/1391) و هستند  و اراده کرده‌اند تا به این نابسامانی ها پایان دهند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

حق اعتصاب مهمترین حقی است که در صورت استفاده کارگران از آن می‌تواند به نبود موازنه‌ی قدرت بین کارگران و سرمایه‌داران پایان بخشد. از این رو اعتصابات تأثیرگذار مانند اعتصاب کارگران صنایع نفت به این حق مشروعیت دوباره خواهد داد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

انتخابات ۲۸ خرداد به ظاهر انجام شد اما برخلاف گفته‌ی رهبری نظام جمهوری اسلامی به یک روز خاتمه نمی‌یابد. تازه نتایج و تبعات آن برای جمهوری اسلامی هویدا خواهد شد. بی‌تردید بازنده‌ی اصلی این انتخابات در همه‌ی میدان‌ها نظام جمهوری اسلامی است و در عرصه‌ی سیاسی نیز جریان‌های رفرمیست محافظه کار اصلاح‌طلب داخل و بیرون از حکومت. پیروز این انتخابات نیز اعتماد به نفس عموم مردم که در مرکز آن آسیب‌دیدگان از بحران‌های فزاینده‌ی موجود، یعنی کارگران و زحمتکشان و فرودستان شهر و روستا، بیش از دیگران خودنمایی می‌کنند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

دور جدید اعتراضات لبنان با اعتصاب سراسری آغاز شده است. مغازه‌ها، ادارات دولتی،‌ بانک‌ها و مراکز تجاری در همگامی با اعتصاب گسترده‌ و به عنوان بخشی از آن درهای خود را بستند و به اعتراضات پیوستند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

چینن میدانی را تصور کنید که بناست به موضوع بررسی آرای چپ در مورد انتخابات ریاست جمهوری بپردازد و از رسانه در طولانی‌ترین زمان ممکن در یک روز جمعیتی را فراخوان می‌دهد تا در این برنامه مشارکت و یا حداقل حضور داشته باشند. بیماری مزمن درون اردوی “چپ” مانع از یک گفتگوی خلاق و کارآمد می‌شود. بحث ها نیمه تمام و واکنشی به سمت و سویی می‌رود که جز خوشحالی برای مأمورین رژیم اسلامی حاضر در اتاق زوم ندارد و از اینکه فردا به وقت اداری گزارش امیدوارانه‌ای به رؤسای خود می‌دهند، چیزی دیگری حاصل نخواهد شد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در این جزوه از این سخن می‌گوییم که چطور از سر نداشتن برنامه و چشم‌انداز، یک بار مردم را انقلابی و یک بار ارتجاعی می‌فهمیم؛ یک بار به سبب آگاهی کاذبی که دارند نقدشان می‌کنیم و بار دیگر تقصیر را تماما متوجه ساختارها می‌کنیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

کارگران هفت‌تپه برای رسیدن به جایگاهی که سازمان کارگری قدرمندی بسازند که نیابتش را در نظارت مؤثر در تولید و کنترل فرآیند تولید تا عرضه‌ی کالا به مشتری برقرار سازد، باید از تکامل سازمان صنفی طی مراحل سود جوید. کارگران نباید سازمان صنفی خود را تنها گذارند و همواره باید از سازمان و تشکل انتخابی خود به سود نظارت سازمان‌یافته و آگاهانه حمایت کنند و در هر دوره با بازنگری از قوت و ضعف تشکیلات خود، مناسبات دموکراتیک را در تولید تقویت کنند. در یک وضعیت انقلابی، این مناسبات هر دم دموکراتیک‌تر می‌تواند «اداره‌ی شورایی» را رقم زند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

چه کسی گفته فلسطین یعنی «حزب‌الله» و «حماس» و «جهاد اسلامی»؟ مگر اخبار مربوط به اعتراضات ساکنان غزه به دیکتاتوری حماس را ندیده‌ایم؟ مگر تصاویر مردمانی که هم از اسرائیل متنفر هستند و هم از حماس و حزب‌الله را ندیده‌ایم؟ از قضا آنان نیز همچون ما نفرین می‌فرستند بر جمهوری اسلامی که با پول فرستادن برای این گروه‌ها، هم باعث سرکوب در آن جاست و هم مبارزه‌ی اصیل و درست فلسطینی‌ها را نابود کرده است. 

ادامه مطلب را بخوانيد »

روزهای اخیر شاهد پیروزی بزرگی برای جنبش کارگری بودیم. خلع ید از بخش خصوصی. این پیروزی برای جنبش کارگری از دو جهت حائز اهمیت است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

مساله‌ی موضع‌گیری نیروهای چپ روشن است‌. چه گروهی اسمش را انتقام بگذارند و چه عده‌ای دیگر دادخواهی، مسیر کنار زدن جمهوری اسلامی از قدرت برای نیروهای مورد اشاره ما، از هیچ راهی جز ایستادن در برابر همان نیروهای سرکوب‌گر نمی‌گذرد و موضع میانه‌ای نیز در اینجا وجود ندارد. سخت نیست تصور آنکه هیچ دادگاهی در جمهوری اسلامی به اجرای عدالت برای کشته شدگان هیچ اعتراضات مردمی‌ای نخواهد پرداخت و نتیجتا هیچ نیروی سرکوبگری نیز محاکمه نخواهد شد؛ چراکه خواسته اصلی حکومت برای بقای خود همین ایستادگی تمام قد در برابر اعتراضات مردمی است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

آنچه روحانی و شرکا سعی دارند در توجیه این اقدام جلوه دهند، عدم خروج مردم به کشورهای همسایه به‌منظور تهیه واکسن کرونا است تا هم سرمایه‌ای به این دلیل از کشور خارج نشود و هم بدون خطرات کرونایی رفت‌وآمد بین کشور مبدا و مقصد، در داخل امکان تزریق واکسن وجود داشته باشد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

با کنار هم قرار دادن مجموعه اظهارات بعضا متناقض نیروهای اصولگرا، به نظر می‌رسد نوعی سردرگمی در بالاترین رده‌های آنان پیرامون انتخابات ۱۴۰۰ در جریان باشد. از  تندروترین تریبون فعال حال حاضر در جبهه اصولگرایان  که به معایب حضور رئیسی و قالیباف در انتخابات ۱۴۰۰ اشاره کرده گرفته، تا چهره‌های شاخص تحلیلگر آنان مانند کوشکی و فرج‌اللهی. این سردرگمی حتی به تناقض‌گویی در کلام هر یک از نیروهای این جبهه نیز وجود دارد

ادامه مطلب را بخوانيد »

آغاز دور جدید اعتصاب‌های هفته در ۱۴۰۰ به اعتبار تحصن کارگران بخش دفع آفات کشاورزی، تداوم اذیت و آزار کارگران معترض (به زندان فراخوانده شدن علی نجاتی) و به سرانجام نرسیدن مسأله‌ی خلع ید و راست راست چرخیدن اسدبیگی و دارودسته‌اش، باعث می‌شود تا به آخرین وقایعی که پیرامون هفت‌تپه در سال گذشته اتفاق افتاد نظری نو بیافکنیم. 

ادامه مطلب را بخوانيد »

سوسیالیست‌ها مادام که امر سازماندهی توده‌ها را به عنوان اساسی‌ترین اهرم حق اعمال اراده‌ی جمعی و دموکراتیک در دستور کار خود قرار ندهند، و تا مادامی که برای تحقق انواع راه‌های تشکل‌یابی توده‌ها، سیاست‌های واحد و سراسری و در عین حال تأثیرگذار و مستمری را پی نگیرند، قادر نحواهند بود تنها با کارهای آگاه‌گرانه در بین مردم به آنان یاری دهند تا سیاست‌هایی که حق تعیین سرنوشت را از توده‌ها بازستانده است، متوقف کنند. با این اوصاف سوسیالیست‌ها همواره باید شاهد و ناظر نشستن امضاهای بیشتری بر توافق‌نامه‌های اسارت‌بار دیگری باشند. مهمترین راهکار برای مقابله با ادامه‌ی وضع موجود، سازمان‌یابی توده‌ها برای پیشبرد امر رهایی بخش در ایران از خلال تحقق حق تعیین سرنوشت در جزئی‌ترین امور است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

سرکوب دستمزدها هنوز سیاست غالب در سیستم تعیین مزد است و این خواست دولت و نظام کارفرمایی است. برپایه این موقعیت کارگران در نظام حقوقی تعیین حداقل دستمزد (و سایر اموری که به شورای عالی کار برمی‌گردد) هیچ گاه قدرتی برای اعمال اراده خود تاحدی که بتوانند نظرات حداقلی خود را نیز پیش ببرند؛ نداشته و ندارند. و متأسفانه طی این سال‌ها باز هم تجارب عملی هماورد در میدانی نابرابری‌ساز و غیردموکراتیک آنهایی را که در این شورا نمایندگی کارگران را دارند؛ متوجه‌ی اصل ماجرا نکرده است در واقع درسی از این شکست‌های پیاپی نگرفته‌اند که برپایه آن درس نه تنها آن تعداد اندک نماینده در شورای عالی کار بل‌که کُل کارگران ایران به همراهی روشنفکرانی از همین طبقه به دنبال راه‌حل‌های جایگزین همبسته و یکدست زمینه‌ها و بستر لازم را برای خروج از این تله‌ی قانونی و ساختار غیردموکراتیک و نابرابری‌ساز آن را پیدا کنند.

ادامه مطلب را بخوانيد »